di: Giorgio Danese
 

Lavorava dì e nòtt sù i barcon,
i sò ann i ha passaa sul Navili
ghe divesen: “Te seet on tòcch de pan
te seet el vègg pussee bèll de Milan”.
La pension l’era ròbba de pòcch
e la vita ògni dì la rincara
ghe piaseva pian pian mètt de part
el se dava de fà per campà.

El gh’aveva in la ment la soa cà
tutt i sògn ch’ el destin l’ha robaa
el dormiva in di praa sòtta i stèll
per quattass el gh’aveva on mantèll.
Quand l’hoo vist ona sera d’estaa
hoo capii gh’era puu nient de fà
el piangeva e ‘l diseva pian pian
me rincrèss de lassà el mè Milan.

Ghe sembrava de vèss el padron
de la Darsena e de Pòrta Cicca
ògni tant ghe vegniva el magon
el vedeva cambià el sò rion.
L’è finida la stòria d’on òmm
ch’ el gh’aveva in del coeur l’allegria
i progètt i ha lassaa in d’on canton
sòtta on pont, sòtta ‘l ciar d’on lampion.

El gh’aveva in la ment la soa cà
tutt i sògn ch’ el destin l’ha robaa
el dormiva in di praa sòtta i stèll
per quattass el gh’aveva on mantèll.
Quand l’hoo vist ona sera d’estaa
hoo capii gh’era puu nient de fà
el piangeva e ‘l diseva pian pian
me rincrèss de lassà el mè Milan.

musica

Quand l’hoo vist ona sera d’estaa
hoo capii gh’era puu nient de fà
el piangeva e ‘l diseva pian pian
me rincrèss de lassà el mè Milan:
el piangeva e ‘l diseva pian pian
me rincrèss de lassà el mè Milan.