di: Luigi Carcano - Claudio Merli
 

Tarlicch tarlòcch... el và el biròcc!
Tarlicch tarlòcch... el và el biròcc!

Sora ’na strada ’sfaltada
Antiga e moderna, passa la stòria
del verd di campagn colorada
che la camina con gent che sorid
per quand l’andava a pee e in sul tramm
ò sù ona caròzza...
ò sù ona caròzza... a fà ’na girada.
Gent spensierada che in gir ghe nè puu.

Col cavallin criniera al vent
ferma, el temp ch’el scappa.
Tarlicch tarlòcch el và el biròcc
doe se viv la vita.
Da l’arco in ciel distes sul mond
desora l’acqua del Pò.
Tròtta galòppa in mèzz a la strada
quand passa on poo de fortuna.

Tarlicch tarlòcch... el và el biròcc!
Tarlicch tarlòcch... el và el biròcc!

Gira messeda la stòria
de semper l’è quèlla.
Chi se contenta
el gòd, l’è quèst chì el proverbi.
L’è nò mania de vègh el petitt
de andà in strusa in gir per el mond,
on poo de baldoria...
on poo de baldoria... e on poo de legria
in compagnia de chì te voeur ben.

Col cavallin criniera al vent
ferma, el temp ch’el scappa.
Tarlicch tarlòcch el và el biròcc
doe se viv la vita.
Da l’arco in ciel distes sul mond
desora l’acqua del Pò.
Tròtta galòppa in mèzz a la strada
quand passa on poo de fortuna.
Da l’arco in ciel distes sul mond
desora l’acqua del Pò.
Tròtta galòppa in mèzz a la strada
quand passa on poo de fortuna.

Tarlicch tarlòcch... el và el biròcc!
Tarlicch tarlòcch... el và el biròcc!