di: Ivan Della Mea
 

A l'hann trovaa distes in mèzz a i òrti
i oeugg a eren ross e on poo sversaa
me piasaria savè chi l'è quell’ òstia
che al mè gatt la panscia al gh'ha sbusaa.

L'era inscì bèll, inscì simpatich
negher e bianch, pròppi on belee
se ciappi quèll che l'ha coppaa
mì a pesciad ghe s'ceppi 'l dedree.

I amis m'hann dii «L'è stada la Ninetta
quèlla con la gambètta ziffolina
l'emm vista in mèzz a i òrti ier mattina
che la lumava 'l gatt cont on cortèll».

L'è malmostosa, de brutta cera,
e l'ha g'ha on nas svizzer e gròss
vedèlla in gir la fa pròppi pèna
e tutt’i fioeu ghe dann adòss.

Incoeu mì l'hoo spettada in via Savòna
dòpo mezzdì, quand lee la torna a cà
ghe sont andaa adree a la barbòna
e in su la gamba giusta giò legnad.

Hoo sentuu on cracch de òssa ròtt
l'è 'ndada in tèrra come on fagòtt
lee la vosava «ohi mamma mia»
me son stremii, son scappaa via.

Stasera voo a dormì al riformatòri
in quèll di Filangieri al numer duu
m'hann daa del teddy boy, del brutt demòni
ma son convint istèss d'avegh reson.

Se g'hoo de divv, ò brava gent
de la Ninetta me frega nient
l'è la giustizia che me fa tòrt
Ninetta è viva, ma ‘l gatt l'è mòrt,
l'è la giustizia che me fa tòrt
Ninetta è viva, ma ‘l gatt l'è mòrt,
l'è la giustizia che me fa tòrt
Ninetta è viva, ma ‘l gatt l'è mòrt.