Stampa

di: Nino Rossi

 

Gh’è in del coeur de Milan ona casètta
che in di bèi nòtt seren d’aria nètta
coi palazz che ghe fann de coròna
la cunta quèll che gh’ha cuntaa soa nòna.

Quand riva la cicògna sui tècc de la città
in del fagottin de tela la pòrta minga i cà
a men che sòtta i verz se troeuva i bèi palazz
gigant che su in del ciel van con baldanza a spass;
la cunta la leggenda che per fà nas i cà
se mètt ‘na portinara in mèzz a on praa
de sora on tècc e intorna quatter mur
palpita la materia se dent palpita on coeur.

Gh’è in del coeur de Milan la casètta
in di bèi nòtt seren d’aria nètta
ona moral important la tramanda
e quèsta l’è ne stòria ne leggenda.

Senza la portinara la cà l’è senza coeur
a l’è ona ròbba frèggia che a pòcch a pòcch la moeur
fa nient se la barbòtta e i coronin la mètt,
ma almen la cà l’è viva e intorna tutt l’è nètt;
de cèrt l’è minga vera che per fà nas ‘na cà
se mètt ‘na portinara in mèzz a on praa,
ma quand gh’è on tècc e sòtta quatter mur
con lee de sentinèlla se pò dormì sicur.

musica

ma quand gh’è on tècc e sòtta quatter mur
con lee de sentinèlla
se po’ dormì sicur.