Stampa

di: Giorgio Seropian

 

 

Gh’è ona piazza, pròppi denanz a la cà mia
di vòlt l’è pièna de poesia
da la finèstra stoo a guardà
ògni persòna la viv la pròppia stòria
l’attor de ona città che cambia.

Gh’è ona tosa vegnuda foeura da la scòla
cont el zainètt portaa a tracòlla
la rid e la canta in de per lee
sòtta la pianta gh’è ‘l direttor de banca
che ne pò pù di cunt e anca del Mibtel
el voeur sognà ona vita noeuva per ricomincià

musica

Gh’è ona piazza, pròppi denanz a la cà mia
di vòlt l’è pièna de poesia
da la finestra sto a guardà
ògni persòna la corr adree a la vita
sòtta el sò ciel Milan el guarda.

Ona mama la va a spass con la tosettina
che giuga con la pigottina
e cont i manin la saluda tucc
su la banchètta se sètta ona veggètta
la se riposa intant l’è adree a pensà
la voeur sognà ona vita noeuva per ricomincià
la voeur sognà ona vita noeuva poeu la torna a cà.

Cartolinn ‘me acquarèi su tela de Milan
on ciccinin de stòria senza fà baccan
dò penellad de vita de cantà, pian pian.