di: Anna di Navili

Quand va giò el sô
indormentaa
hoo tiraa l’ultim sbadili
disoccupaa, gh’hoo nient de fà
mì voo a leg el Navili.
Senza sfojaa pagin a moeui
mì guardi l’acqua che passa
scura e verdascia
la me cunta quèll che la sa.

Se passa on gatt
appèna affogaa
l’è on poo de mòrt che me sfiora
intant che ‘l va par che ‘l me dis
“sòna per tucc la soa ora”.
Se passa on fior bèll e marscii
pensi a l’amor sbattuu via
l’è volaa via
l’è passaa visin de mì.

Se passa on mucc
de scarp tutt ròtt
senza nè stringh nè tomèna
voeur dì famm, frègg
fastidi e bòtt voeur dì miseria nera.
Passa on cappèll tutt rovinaa
fòrsi on barbon l’è andaa sòtta,
ma fa nagòtta
on barbon e nient l’è istèss.

Passa el vestii,
passa el magon
passa on bidon de benzina
passa el dolor, desolazion
tutta ona vita in vedrina.
Stòri d’amor, stòri de mòrt
stòri che hinn senza glòria
finiss la stòria
stòria vera de tutt i dì…
stòria vera de tutt i dì.