Stampa

di: Giorgio Danese

 

Cammini pian pianin sòtta a la luna
foo l’ultima canzon poeu voo a dormì
ormai l’è tutt cambiaa, par minga vera
hann portaa via i ricòrd, la mia ringhera.
Gh’è pù el circolin, la mia osteria
in ògni angol gh’è on supermercaa
me manchen i profumm de la mia tèrra
la vos del gamberatt e ‘l pan sfornaa.

Vèggia Milan te pensi in di mè sògn
longh i Navili ò là in piazza del Dòmm
i serenad de nòtt sòtta i balcon
cara Milan ie canta pù nissun.
Milan, bèlla Milan che nostalgia
i mè vint’ ann, i praa, la mamma mia
doman te scrivaruu ona poesia
l’è l’ultim bèll regal che pòdi fatt.

musica

Gh’è pù el circolin, la mia osteria
in ògni angol gh’è on supermercaa
me manchen i profumm de la mia tèrra
la vos del gamberatt e ‘l pan sfornaa.

Vèggia Milan te pensi in di mè sògn
longh i Navili ò là in piazza del Dòmm
i serenad de nòtt sòtta i balcon
cara Milan ie canta pù nissun.
Milan, bèlla Milan che nostalgia
i mè vint’ ann, i praa, la mamma mia
doman te scrivaruu ona poesia
l’è l’ultim bèll regal che pòdi fatt.