di: Roberto Ridolfini

Quanti ann te gh’hee?
Mì me ricòrdi pù, fòrsi settanta
fòrsi on quaidun de pù
te vedi lì che te leget el giornal
coi tò oggiai semper su.

Mè bèll papà, bèi cavei gris
tì te see staa el mè primm amis
tì te see staa per mì fiolètt
dopodisnaa compagn de lètt,
tì te see staa per mì student
la fòrza de lottà coi dent
e adèss che sont on òmm
mì senti che de tì
gh’hoo anmò de imparà on quaicòss.

Vegnivi semper insèma a tì
te me portavet anca a l’Idroscalo
a pescà, a vedè i fiolin giugà,
ma lumm a lumm domà mì e tì
te me insegnavet i ròbb de la vita
in tutt i pòst, anca in gesa.

Mè bèll papà, bèi cavei gris
tì te see staa el mè primm amis
tì te see staa per mì fiolètt
dopodisnaa compagn de lètt,
tì te see staa per mì student
la fòrza de lottà coi dent
e adèss che sont on òmm
mì senti che de tì
gh’hoo anmò de imparà on quaicòss.

Vegnivi semper insèma a tì
te me portavet anca a l’Idroscalo
a pescà, a vedè i fiolin giugà,
ma domà numm domà mì è tì
te me insegnavet i ròbb de la vita
in tutt i pòst, anca in gesa.

Mè bèll papà, bèi cavei gris
tì te see staa el mè primm amis
te se interèsset semper de mì
perchè tì te me voeuret ben
te me voeuret ben
te me voeuret ben.