Stampa

di: Vittorio Pinotti

 

 

 

L’era nassuu là in fond d’ona ringhera
l’era cressuu come ven su i erbion
lavorà nò, mangià quand che ghe n’era
e fumà i mucc ch’el cattava in su i bastion,
ma l’era bèll, d’ona bellèzza strana
e tutt i dònn andaven matt per lù
finchè on bèll dì l’ha incontraa ona befana
che la gh’ha dii “Mì te mollaroo mai pù”.
L’era goeubba, sderenada,
ma la gh’aveva on bèll sacch de milion
e lù, el dritto, l’ha sposada
e de tusscòss l’è diventaa el padron.

La va minga corr, basta rivà in temp
ciappa subit per el baver la fortuna
quand le manda a la toa stèlla on quart de luna.
La va minga corr, l’è domà on moment
se però in quèll moment lì te feet el ciolla
la fortuna la te vola e te ‘l ciappet pù.

Lassa che la gent cicciaren
e se divertissen a parlat adree
se ‘l tò portafoeuj l’è pien
te vedaree ‘me corren per leccatt i pee.
Fa’ quèll che te voeuret tì
perchè de la toa vita te see tì el padron
mangia, bev e canta viva la befana
goeubba cont i sò milion.

musica

Lassa che la gent cicciaren
e se divertissen a parlat adree
se ‘l tò portafoeuj l’è pien
te vedaree ‘me corren per leccatt i pee.
Fa’ quèll che te voeuret tì
perchè de la toa vita te see tì el padron
mangia, bev e canta viva la befana
goeubba cont i sò milion.