di: Margorani G.; Patterlini F.

Cà popolar in zòna Monfòrt
in su la scala B, second pian
a la finèstra che guarda in cort
intant che ‘l sô el calava pian pian
in tutt i ser d’estaa
la rossa l’era là
e mì stavi a guardala ‘me incantaa.

Bèlla tosa de bon
coi cavei color foeugh
l’era come on bon bon
e per mì l’era on gioeugh
me illudevi, chissà,
de podèlla toccà
ò in del lagh di sò oeugg quasi quasi ‘negà.

Mì seri in scala D al pian terren
guardalla tutt i ser che piasè
l’era on gran sògn che ricòrdi ben
de quèi che rèsta se sa nò perchè
mì inscì seri là
seri come impastaa
fòrsi, chissà, mì seri innamoraa.

Bèlla tosa de bon
coi cavei color foeugh
l’era come on bon bon
e per mì l’era on gioeugh
me illudevi, chissà,
de podèlla toccà
ò in del lagh di sò oeugg quasi quasi ‘negà.

musica

quand se gh’ha quindes ann
se sa minga ‘se fà
de la rossa purtròpp
domà el sògn gh’è restaa
domà el sògn gh’è restaa
domà el sògn gh’è restaa.