Stampa

di: Brassens George; Svampa Nanni


 

 

 

Dòpo el pont che va giò a l'Ortiga
dove ona vòlta gh’era on quai praa
coi sò pegor gh'era la Rita a fai pascolà.
On bèll dì ghe va adree on gattin
senza mama e senza papà
e la Rita le ciappa in brasc e le fa ballà.

El gattin poggiaa in su ona tètta
el se tacca e ’l va adree a sciuscià
ma la Rita la dis nagòtt e le lassa fà.
On barbon ch’el passava in bici
el se ferma e ’l sta lì a vardà
el di adree le saveven tucc finna giò a Lambraa.

Quand la Rita con ‘vèrt la camisa
la ghe dava al gattin el sò latt
tucc i òmen lì in gir de l'Ortiga
eren là la la la la la la
eren là la la la la là.
E siccome che lee la credeva
ch’eren lì per vedè domà el gatt
ie vardava e la ghe sorrideva
e la cantava la la la la la
la cantava la la la là.

El barista, el rappresentant,
el maester col cervellee
eren lì insèmma a quatter ghisa cont el barbee.
El postin che l'è vun ch'el tròtta
per vardà el consegnava pù
nanca i esprèss, tanto ormai nissun i avaria leggiuu.

El sacrista - Dio me ne scampi -
l'era lì cont i cereghètt
se capiss che anca a ‘sti fioeu ghe piaseva i tètt.
A vedè gh'era anca la pola,
ma sta vòlta senza randèll
a ghe n'era vun ch'el piangeva, se l'era bèll!

Quand la Rita...

A on bèll moment i dònn de l'Ortiga
s'hinn trovaa senza nanca on òmm
e hann pensaa de fà on bèll còrteo in piazza del Dòmm.
Poeu pussee infolarmaa de prima
hann tiraa su tresent randèi
e hinn partii per fà foeura el gatt e l'hann faa a tocchèi.

L'è staa inscì che la pastorèlla
l'è restada senza el sò gatt
el mes dòpo la s'è sposada per consolass.
E così l'è finida in glòria
quanto temp l'è passaa giamò
gh'è on quai vègg che però sta stòria la cunta anmò:

Quand la Rita...