La mia contrada - Cabaret Milano Duemila

di: Giorgio Danese


 

 

 

Son nassuu in ona bèlla città tanta gent tutta onèsta
tutt content senza nient in saccòccia e pien de speranza
l’era quasi finida la guèrra e già se sentiva
‘na gran voeuja de dass ona man per pensà al nòst’ doman.
Se sentiva a la radio i notizzi i soldaa che tornaven
e la gent su i ringher cicciaraven e i fioeu che giugaven
l’organin ch’ el sonava per strada, la gent che sognava
l’atmosfera vedè i alter ballà e cantà in meneghin.

La mia contrada
la me ven in la ment ancamò quand cammini per strada
me guardi intorna
a gh’è pù l’offellee, el gamberatt e la sciora Teresa
stòria passada
rièssi nò a sopportà i cambiament e la nòstra memòria
e voraria
rivedè el prestinee in biciclètta col gèrla a cantà.

musica

Se sentiva la gent a pregà invocà la Madònna
per la strada trii ò quatter barbon raccontaven la stòria
i ricòrd te sgraffignen el coeur certi vòlt vann capii
fa nagòtt se te fann on poo mal, ma la vita l’è inscì.

La mia contrada
la me ven in la ment ancamò quand cammini per strada
me guardi intorna
a gh’è pù l’offellee, el gamberatt e la sciora Teresa
stòria passada
rièssi nò a sopportà i cambiament e la nòstra memòria
e voraria
rivedè el prestinee in biciclètta col gèrla a cantà.

musica

stòria passada
rièssi nò a sopportà i cambiament e la nòstra memòria
e voraria
rivedè el prestinee in biciclètta col gèrla a cantà
rivedè el prestinee in biciclètta col gèrla a cantà.

Cerca

Facebook!