Stampa

di: Vittorio Pinotti; Luigi Mocchi


 

 

 

La gh’ha on gran nas che ‘l par che ‘l pisa in bocca
l’è semper ross che ‘l par on peveron
la gh’ha i dent stòrt e poeu l’è mèzza tocca
la gh’ha dò gamb che paren duu baston.
L’è sperluscenta, voncia e semper ciocca
lee tutt i dì ne bev on bèll seggion:
poeu la tègn tutta la strada,
contra i mur la picca el coo,
quèsta chi l’è la Mariascia,
portinara in Scaldasô.

Lee la gh’ha ‘l nòmm “Maria Gambara”,
ma tucc la ciamen “la gaina portinara”.

Quand che la veden passà in strada a la mattina
i òmen ghe vosen: “Gaina, Gaina!”,
la se inrabiss, la salta sù come ona mòlla
e la ghe strilla: “Pistòla, pistòla!”.
La voraria corregh adree, ma la barlòcca
la sta nò in pè, la mèna ‘l cuu compagn d’on òca
la se dispera, ma a la fin quand ne poeu pù
la va in del trani e ne fa foeura trii cazzuu.

Gh’è capitaa de vinc la lotteria
l’ha guadagnaa ona pigna de milion
la troaa on Cont: chi l’è che credaria?
Innamoraa de lee pròppi de bon.
Che gran baldòria là in portineria
lee l’ha invidaa a mangià tutt el rion:
bèll e ciocca ‘me ‘na vacca
l’ha tentaa de fa on ballètt
l’è finida a tomborlon e l’hann casciada in del sò lètt.

Ma poeu al dì adree che gran fregada
gh’è scappaa el Cont con tutt la grana e l’ha piantada. 

La passa in strada come prima a la mattina
e tucc ghe vosen: “Gaina, Gaina!”
la se inrabiss, la salta sù come ‘na mòlla
e la ghe stilla: “Pistòla, Pistòla!”.

In Scaldasô fann on gran rid e fann cagnara
cont i avventur de ‘la Gaina portinara
e intanta lee per cascià giò sto gran magon
la va in del trani e la fa foeura on bottiglion. 

“Gaina!”
“Pistòla!”