La ciocca - Cabaret Milano Duemila

di: Brambilla


 

 

 

La tèsta la me gira ‘me ona giostra
capissi che l’è inutil che dimostri
de ‘vègh la camminada bèlla drizza
cammini ‘me ona bissa
voo a sbatt de chì e de là
contra i cà
l’è fòrsi mèj settamm su sto basèll
chi denter gh’è on martèll
d’on ferree matt che ‘l me batt nel cervèll.

El Navili el passa pian pian
calmo calmo el travèrsa Milan
el traspòrta barchètt e barcon
tollètt voeui de la salsa
e cassètt de limon.
E la luna ruffiana del mond
che la fa gibigiana coi ond
con la polver d’argent la me tocca
salta dent che passa la ciocca;
la ripètt tra la polver d’argent:
“dai, salta dent’, salta dent’, salta dent’”.

Gh’avevi ona famiglia tanto bèlla
la mama, la miee e trii pinèlla
adèss hinn tutt e cinch in d’ona tomba
per colpa d’ona bomba
voo a sbatt de chì e de là
contra i cà
l’è fòrsi mèj settass su ‘sto basèll
chì denter gh’è on martèll
d’on ferree matt che ‘l me batt nel cervèll.

El Navili che passa doman
e che calm el travèrsa Milan
el traspòrta barchètt e barcon
tollètt voeui de la salsa
e on omètt col magon.
E la luna ruffiana del mond
che la fa gibigiana coi ond
con la polver d’argent la me tocca
pòr omètt ghe passaa la soa ciocca;
la ripètt tra la polver d’argent:
“l’è saltaa, l’è saltaa, finalment!”.

 

Cerca

Facebook!