La ballada de la ringhera - Cabaret Milano Duemila

di: N.Comolli; Cleri


 

 

 

L’è ona ballada modesta e sincera
ona ballada a la vèggia ringhera
che la mes’ciava in manera perfètta
giòia e dolor de la gent in bollètta. 

Incoeu nissun pò capì cosa l’era
quèlla tribù de la vèggia ringhera
che de la famm l’ha patii l’esperienza,
l’è ona somenza
che ormai la gh’è pù.

… su la ringhera la gent se incontrava
e se cuntava la rava e la fava
… e ona quai vòlta piccaven de brutt
quand eren stuff de discutt.

… Tanti ridad… e ona quai caragnada
e per duu spos ona bèlla cantada
con la ghitarra e paròll inventaa
in milanes spetasciaa.

L’è già in ringhera ai sètt or de mattina
per andà a Mèssa la primma beghina
… gh’è on operari che mètt la schiscètta
sul pòrtapacch de la soa biciclètta.

Gh’è chi va a scòla, chi fa la bugada,
chi pòrta el broeud a la nònna malada,
gh’è l’imbianchin e la vedova grassa
che se la passa
col fioeu del trombee…

… adèss se viv in d’on altra manera
incoeu la gent la gh’ha pù la ringhera
… nel casermon faa de fèrr e ciment
ognun gh’ha el sò appartament….

cèrt, se stà mèj…. ma gh’è pù quèlla intesa
quèll tal ligamm tra la gent milanesa
che se capiva. E parlaven tra lor
senza bisògn di Dottor.

… Adèss gh’è el frigò, gh’è pu la giazzera
e i paviment sberlusissen de cera,
ma gh’è nissun che te daga la man…
… se cognoss nanca chi sta sul tò pian!

Quèsta ballada modesta e sincera
l’è per la gent de la vèggia ringhera
… per i Ambrosian che viveven lassù,
l’è on quaicòss
on quaicòss che gh’è pù.

Cerca

Facebook!