di: Aurelio Barzaghi
 

E in ponta de pee el sô el va a dormì
e inscì insèmma a lù gh’è passaa on alter dì
on dì stèss per tucc de vintiquattr’or
con la soa cèsta de giòia e dolor.

On fioeu che guarda el sò ciel pien de stèll
ed on vègg settaa giò sul basèll.

E tucc cominciom la strada cont on naster ròsa
òppur vun celèst, ma poeu se pèrdom per strada
coi man in saccòccia per string i danee
e se ricòrdom pù el profumm del pan
profumm del bèll pan frèsch
profumm de vita che la passa prèst.

E lassa in cantina la spada per vinc la medaja
a forma de coeur e dèrva el tò pugn
pien de rabbia e fà ona carèzza
a chi nass e a chi moeur e se doman gh’è el sô ò tira vent
cerchèmm de vorèss ben
cerchèmm de vorèss ben e vèss content
e se doman gh’è el sô ò tira vent
cerchèmm de vorèss ben
cerchèmm de vorèss ben e vèss content.