di: G. Mangano; Ravasio
 

Voeuri chì ricordà ona dòna
che tucc numm ciamavom “Sibrètta”
lee d’on para de scarp mai pardòna
el sò nòmm a l’era “Ginètta”;
conossuda in tutt el rion
l’è nassuda già curva, già vèggia
e la Cagnoeula al parco Sempion
i sò amis eren gatt abbandonaa
chi bestioeu eren tutt la soa vita
gatt randag senza nòmm, senza cà.

La Ginètta di gatt l’era vera
poverètta la faseva del ben
la viveva in d’ona rattera
e la gent la ghe dava mai nient.
La Ginètta di gatt l’era granda
la girava per tutta Milan
sù i canton la slongava la man
la soa stòria l’è ròba de matt;
la girava per tutta Milan
a cercà carità per i gatt.

Se ‘l De Amicis l’avria conossuda
sta donètta de tanta bontà
sul sò “Cuore” l’avaria mettuda,
on capitol gh’avaria dedicaa,
ma purtròpp la mia Ginètta
el De Amicis l’ha mai incontraa
e hinn staa pròppi in pòcch a capì
l’importanza de quèll che l’ha faa.
Son nò el De Amicis, ma mì
la canzon voeuri a lee dedicà.

La Ginètta di gatt l’era vera…

musica

la soa stòria l’è ròba de matt;
la Ginètta di gatt l’è pù chì
la stòria che doveva nò finì

….

la stòria che doveva mai finì.